คำยืมภาษาจีน
คำภาษาจีนส่วนใหญ่ที่ภาษาไทยปัจจุบันยืมมาใช้เป็นคำภาษาจีนแต้จิ๋ว อาจมีคำภาษาจีนฮกเกี้ยน ภาษาจีนกวางตุ้งอยู่บ้าง แต่มีจำนวนไม่มาก คำยืมภาษาจีนเหล่านี้มักเขียนตรงตามเสียง ใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์ตามระบบอักขรวิธีไทย มีข้อสังเกตประการหนึ่งว่าคำยืมภาษาจีนหลายคำใช้เครื่องหมายวรรณยุกต์ตรี และวรรณยุกต์จัตวาเขียนกำกับอยู่ด้วย โดยปรกติเครื่องหมายวรรณยุกต์ที่งสองนี้ไม่พบบ่อยนัก คำยืมภาษาจีนส่วนใหญ่เป็นชื่อสิ่งของต่าง ๆ ดังนี้
ชื่ออาหาร เช่น ก๋วยเตี๋ยว เกี๊ยว บะหมี่ มี่สั้ว เซ่งจี้ โจ๊ก ซีเซ็กฉ่าย เต้าฮู้ จันอับ จับเลี้ยง โอเลี้ยง ตือฮวน
ชื่อผัก ผลไม้ ดอกไม้ เช่น กุยช่าย คะน้า ไช้เท้า ตังโอ๋ บ๊วย เก๊กฮวย หนำเลี้ยบ ท้อ โบตั๋น โป๊ยเซียน โปยเล้ง ขึ้นฉ่าย
ชื่อเครื่องเรือนและของใช้ต่าง ๆ เช่น โต๊ะ เก้าอี้ ตู้ บุ้งกี๋ กุยเล้ย หยวนโล้ ซาเล้ง อั้งโล่
คำเรียกญาติ เช่น เฮีย ตี๋ เจ๊ หมวย ซิ้ม ซ้อ อาโก แป๊ะ อาม้า อากง
คำอื่น ๆ เช่น ป้าย ห้าง หุ้น ก๊ก ก๊ง แป๊ะเจี๊ยะ ฮั้ว ถัว ซินแส ฮวงซุ้ย โหงวเฮ้ง ปาหี่
