โวหารในวรรณคดี
๑.การใช้บรรยายโวหาร คือ ใช้คำให้เห็นภาพชัดเจน ตามลำดับเหตุการณ์
๒.การใช้พรรณนาโวหาร คือ การใส่อารมณ์ ความรู้สึกในบทประพันธ์
๓.การใช้เทศนาโวหาร คือโวหารที่กล่าวสั่งสอนอย่างมีเหตุผล
๔.การใช้สาธกโวหาร คือ โวหารที่ยกตัวอย่างหรือเรื่องราวประกอบ
๕.การใช้อุปมาโวหาร คือ การเปรียบสิ่งหนึ่งเหมือนกับอีกสิ่งหนึ่ง
๖.การใช้โวหารเปรียบเทียบ โดยใช้คำตัดกันหรือตรงกันข้าม
๗.การซ้ำคำคือ การเน้นคำหรือข้อความให้เกิดความประทับใจ
๘.การใช้โวหารสัญลักษณ์ คือใช้คำที่เป็นสัญลักษณ์
๙.การใช้อุปลักษณ์ คือการใช้คำเปรียบเทียบสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิ่งหนึ่ง
๑๐.การใช้โวหารบุคคล คือ การทำสิ่งที่ไม่มีชีวิตให้มีชีวิตมีรูปร่าง
๑๑. การใช้โวหารอธิพจน์ คือการเปรียบเทียบที่เกินจริง
๑๒.การใช้โวหารสัทพจน์ คือการใช้คำเพื่อให้ได้ยินเสียง
๑๓.การใช้นาฎการ คือ การใช้คำที่ให้เห็นภาพเคลื่อนไหว
