สุภาษิตและคำพังเพย
ความหมายของสุภาษิตและคำพังเพย
คำพังเพย คือคำ ที่กล่าวขึ้นมากลาง ๆ ไม่เชิงสั่งสอน ใช้เปรียบเทียบเพื่อให้เข้าใจเรื่องที่พูดถึง เช่น
กิ่งทองใบหยก หมายถึง เหมาะสมกัน เช่น คนคู่นี้เหมาะสมกันเหมือนกิ่งทองใบหยก
ขนมผสมน้ำยา หมาถึง พอเหมาะพอสมกัน เช่น สองคนนี้เหมือนขนมผสมน้ำยา
หนูตกถังข้าวสาร หมายถึง ชายผู้ได้ภรรยาร่ำรวย เช่น เดี๋ยวนี้วิทยาเป็นหนูตกถังข้าวสารไปแล้ว
คำสุภาษิต
คำสุภาษิต คือ คำกล่าวที่เป็นคติ มีความหมายเพื่อสั่งสอนให้ทำหรือไม่ให้ทำ เช่น
ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน หมายถึง ซื่อตรงย่อมได้รับความช่วยเหลือเสมอ ถ้าคดก็ไม่มีใครเหลียวแลถึงมีคนช่วยก็เพียงครั้งเดียว
เช่น ร้านอาหารร้านนี้มีลูกค้าแน่นร้าน เพราะเขาถือคติว่าซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นานใช้แต่ของที่มีคุณภาพ
รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี หมายถึง รักสิ่งใดก็ต้องรู้จักระมัดระวังให้ดี อย่าปล่อยตามใจ มิฉะนั้นจะต้องเสียใจภายหลัง
เช่น พ่อแม่บ้านนั้นเขาดีนะ ไม่ค่อยให้ท้ายลูกเลย เวลาลูกทำผิดก็ว่ากล่าวตักเตือนหรือลงโทษ เข้าทำนองรักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี
น้ำขึ้นให้รีบตัก หมายถึง เมื่อมีโอกาสหรือเมื่อโอกาสมาถึงก็จงรีบทำ
เช่น ตอนนี้ข้าวกำลังราคาดีรีบขายเสียให้หมด อย่ามัวกักตุนไว้เลย น้ำขึ้นให้รีบตัก ถ้าน้ำลงแล้วจะพลาดโอกาส
