พยางค์ในภาษาไทย

 

พยางค์ในภาษาไทยหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า  การประสมเสียงในภาษาไทย  เพราะเกิดจากการเปล่งเสียงถึง  ๓  เสียง  ตามกันอย่างกระชั้นชิด  จนฟังคล้ายเปล่งออกมาในครั้งเดียวกัน  พยางค์จะต้องประกอบด้วยหน่วยเสียงอย่างน้อย  ๓  หน่วย  แต่บางพยางค์อาจมีเสียงพยัญชนะท้ายด้วยก็ได้  เช่น

ล่า           พยัญชนะต้น        ล

สระ                        า

วรรณยุกต์              รูปเอก  เสียงโท

ลาด         พยัญชนะต้น        ล

สระ                        า

วรรณยุกต์              รูปสามัญ  เสียงโท

พยัญชนะท้าย      ด

พยัญชนะท้ายพยางค์หรือตัวสะกดในภาษาไทย  มี  ๙  มาตรา  แต่มีเสียงตัวสะกด  ๘  เสียง  คือ

๑.      แม่ ก กา  คือพยางค์ที่ประกอบไปด้วยหน่วยเสียง ๓ เสียง  ไม่มีพยัญชนะท้ายพยางค์  เช่น  กา  มา  เสือ  ไป

๒.    แม่  กง  คือ พยางค์ที่มีเสียง  ง  เป็นตัวสะกด  เช่น  นาง  เก่ง  เต็ง  บอง  กง

๓.     แม่  กน  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  น  เป็นตัวสะกด  เช่น  ฟัน  นอน  ดอน  โหน  ดัน

๔.     แม่  กม  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  ม  เป็นตัวสะกด  เช่น  กลม  อม  ถาม  แกม  ผม

๕.     แม่  เกย  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  ย  เป็นตัวสะกด  เช่น  เอย  นาย  ข้อย  เจื้อย  กลอย

๖.      แม่  เกอว  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  ว  เป็นตัวสะกด  เช่น  เอว  มะนาว  ขาว  สาว  กาว

๗.     แม่  กก  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  ก  เป็นตัวสะกด  เช่น  เอก  นาก  ปลอก  เจียก  กลอก

๘.     แม่  กด  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  ด  เป็นตัวสะกด  เช่น  เอ็ด  นาด  ขอด  เสียด  เกลียด

แม่  กบ  คือ  พยางค์ที่มีเสียง  บ  เป็นตัวสะกด  เช่น  อาบ  หนีบ  ตีบ  ปรับ  โอบ

Veradet.com
Logo
Shopping cart